ρεοβάση

η, Ν

φυσιολ. το κατώτερο όριο ερεθισμού, δηλαδή η ελάχιστη ένταση συνεχούς ηλεκτρικού ρεύματος που απαιτείται για να διεγείρει ένα ερεθιζόμενο σύστημα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. rheobase (< ῥέος < ῥέω + βάση)].